café Pelt Heëlesche Gemuutligheet

Column door Wiel Verheesen in Noa de Mes, Café Pelt, Heerlen, 6 oktober 2019

Weer gelezen dat veel Amerikanen van Donald Trump af willen. Alleen, ze weten niet hóe ze hem uit het Witte Huis krijgen. Jammer, dacht ik meteen, dat men daar nooit van Roda JC en Kerkrade gehoord heeft. Als iemand buiten de deur gezet moet worden passen ze in het Parkstad Limburg Stadion namelijk een methode toe die net zo simpel als verbijsterend is. Men duwt de betrokkene gewoon naar buiten. Mauricio Garcia de la Vega, hupsakee. Adios, wah. Piemel.
Meteen daarna werd trouwens overgegaan tot de orde van de avond. Wat had je verder te maken met een Mexicaan die door de clubleiding was binnengehaald als investeerder, maar de knip op de beurs hield, ook al omdat de KNVB zijn financiële handel en wandel nog aan het screenen was. ’Kom op, man, geld willen we zien. Je mooie praatjes kunnen ons gestolen worden.’ Zó ongeveer mocht je de mening van de fans samenvatten, ofschoon ze die op facebook ook in iets andere bewoordingen ventileerden. Intussen heeft de Mexicaan zijn biezen gepakt. Roda haalt opgelucht adem, hoewel de problemen natuurlijk niet de wereld uit zijn. Los daarvan, de overwinning van de koempelploeg vrijdag bij Telstar in Velsen heeft mij goed gedaan.
Waar ik nog méér van genoten heb – ja, ik blijf even in de sportwereld – zijn de wereldkampioenschappen atletiek in Qatar en de prachtige resultaten van Nederlandse voetbalclubs op het Europese toneel. Gewoon top. Mathieu van der Poel was dat ook heel lang in het WK, vorige zondag op een lastig parcours in Yorkshire, maar net niet lang genoeg. In de slotfase moest hij afhaken bij de koplopers die net als hij 260 kilometer kou en regen trotseerden. Jawel, sport is mooi, topsport zelfs fascinerend, al kan er wel eens een mysterieuze Mexicaanse investeerder tussendoor glippen. ’Komt tijd, komt raad,’ zei mijn moeder altijd. Het lieve mens kon het weten. Hoe denk je anders dat ze blij door het leven is kunnen gaan met een zoon als ik, waarvan ze zei dat ie vooral braaf was als hij sliep.
Oké, niet alleen bij Roda moet nog het nodige opgelost worden. Er is zoveel méér. Denk aan de aanslag op onze rechtsstaat door de moord in Amsterdam op Derk Wiersum, de 44-jarige advocaat van een kroongetuige in een liquidatiezaak tegen een voorvluchtige verdachte. Huiveringwekkend, een ander woord heb ik er niet voor. Denk ook aan de stikstofperikelen en de massaal protesterende boeren, of aan het razendsnel stijgende zeewater, aan de zorgen om de zorg en aan de pensioenfondsen die steeds harder over kortingen praten. Ik wil het dan niet eens hebben over de rookruimten die plotseling uit openbare ruimten moeten verdwijnen, of over de winkelleegstand in eigen stad en het Maankwartier waarover voor- en tegenstanders zich nog steeds in de haren vliegen. Het Stadskantoor en daarbij behorend budget laat ik eveneens buiten beschouwing. Ik heb een deadline meegekregen. Spreektijd zeven à acht minuten en misschien is dat voor U zelfs mooi meegenomen. Ik ken mijn beperkingen, hoewel ik weer moed putte toen ik ergens las dat iemand die véél of redelijk veel drinkt slimmer wordt. Dat hadden ze verdomme ook eerder kunnen verzinnen. Of niet soms?
Enfin, een mens komt met vallen en opstaan uiteindelijk toch dáár waar hij thuishoort en zich kan ontplooien. Meen overigens niet dat het vroeger allemaal beter, gezonder en zonniger was. In het alledaagse leven zijn er altijd wisselende situaties, nu eens ten voordele, dan weer minder gunstig. Het komt er op aan dat men niet te lang stil staat bij gebeurtenissen. Gewoon doorgaan. Iemand die in het verleden blijft hangen heeft kans de toekomst te missen, zeg ik altijd. Daar weten ze bijvoorbeeld in Maastricht óók alles van. Eerst grijpen ze naast de uitverkiezing tot culturele hoofdstad van Europa, daarna gaat ook nog de organisatie van het Songfestival 2020 aan de stad voorbij. Dan kun je ’neet breit mér laank’ zijn, je hebt het toch te incasseren. Maar desondanks ook weer gewoon doorgaan dus, André Rieu en Beppie Kraft voorop. Trouw aan vriend en vijand.
Tot slot toch nog even iets over het snel stijgende zeewater dat ik zojuist noemde. De stijging schijnt door het smelten van de ijsmassa’s zelfs in zó’n hoog tempo te gaan dat Nederland op het einde van de eeuw wel eens half overspoeld kan zijn mochten drastische maatregelen achterwege blijven. Met andere woorden, de mensen kunnen dan niet meer pootje baden in Scheveningen of naar de Formule I-race kijken in Zandvoort, maar moeten daarvoor naar Arnhem en Assen. Nee, de Amstel Gold Race loopt geen gevaar. Limburg blijft hoog en ver genoeg van de nieuwe kuststrook. En Roda kan ook – mits degelijke investeringen en bestuurlijke kwaliteiten – de thuiswedstrijden gewoon in het Parkstadstadion blijven afwerken. Te hopen is wél dat de oplossingen die een domoor laatst meende te hebben voor de verschillende problemen niet meegenomen worden in de reddingsplannen, en zeker niet in die van het stijgende zeewater. Anders ben ik bang dat we al over een paar jaar verzuipen, zelfs op de Vaalserberg.
Wiel Verheesen