café Pelt Heëlesche Gemuutligheet

Column door Wiel Verheesen in Noa de Mes, Café Pelt, Heerlen, 12 mei 2019.

’Zes à zeven procent van de bevolking is echt waanzinnig.’ Dat hebt U niet van mij. Ik citeer alleen een psychiater en hoogleraar die – als ik mij goed herinner – vorig jaar deze woorden in een krant liet optekenen. ’Nou,’ dacht ik in eerste instantie. ’Dan valt het allemaal nog mee.’ Ikzelf heb namelijk al geruime tijd de mening dat de genoemde percentages beduidend hoger moeten liggen. Nu mag U weliswaar opmerken dat ik geen psychiater en hoogleraar ben (en daar heeft U volkomen gelijk in), maar ik sta met mijn vergevorderde leeftijd wél –net als U, trouwens - nog midden in het leven. Ondanks het feit dat ik de laatste tijd nogal eens in het ziekenhuis moet zijn omdat mijn lichaam enigszins begint tegen te sputteren, volg ik het dagelijkse nieuws dus met veel belangstelling. En dan kun je weleens tot een bepaalde conclusie komen. In ieder geval, ik doe meer dan alleen kroegen bezoeken om te informeren of ik me daar de avond tevoren ook werkelijk geamuseerd heb. Echt waar. Bovendien, Ik heb U eerder al verteld dat er binnenkort een nieuw boek van mij verschijnt waarin ik geprobeerd heb het lief en leed uit mijn leven als sportjournalist zo duidelijk mogelijk op te schrijven. Ook daaruit moge blijken dat ik nooit onder een steen geleefd heb.
Overigens, mijn inschattingen over het aantal waanzinnigen baseer ik niet uitsluitend op een groot deel van de inhoud die via facebook tot ons komt. Dan zou ik namelijk tot een hoogte komen die ver boven de zes en zeven procent kwam te liggen, maar tevens in veel gevallen ook nog eens huiveringwekkend én soms hilarisch genoemd kon worden. Nieuws rond reiskostenvergoedingen van volksvertegenwoordigers als Dion Graus en Theo Hiddema bereikt ons immers ook gewoon via serieuzere bronnen, net als de wanvertoning van de gele hesjes die bij premier Rutte op bezoek gaan en daar telefonerend binnenkomen zonder de premier een hand te geven. Onfatsoen in het kwadraat, maar dat hebben dommeriken nooit zelf in de gaten. Ho, ho, ik ga hier geen pleidooi houden voor Rutte, begrijp me goed. Ik vind óók dat er door hogerhand iets gedaan moet worden om de kloof tussen zichtbaar rijk en (vaak) stille armoede smaller te maken, maar het wil niet zeggen dat je dan de beleefdheidsregels bij een bezoek aan de baas van het land overboord gooit. Iemand die op een manier als de gele hesjes bij mij over de vloer zou komen kreeg gegarandeerd het vriendelijke, doch dringende verzoek om binnen vijf seconden de deur aan de buitenkant dicht te trekken. Trouwens, voor een recente actie inclusief cartoon waarbij de SP betrokken is haal ik ook geen superlatieven tevoorschijn. Het was onfris. Ik mag toch ook een mening hebben? Tussen haakjes: de SP is een politieke partij, geen voetbalclub.
Nu ik ineens bij volkssport nummer één terechtgekomen ben gaan mijn gedachten ook weer uit naar Ajax dat afgelopen woensdag uit de Champions League werd gekieperd. De wedstrijd tegen de Spurs , beter gezegd: de blessuretijd in de match tegen de ploeg uit Londen, duurde een paar seconden te lang. Nederland werd daardoor in rouw gedompeld. Ik ken mensen in mijn omgeving die nog steeds in dat proces zitten. Nu mag U daar als nuchtere bezoeker van deze talkshow verder over denken zoals U denkt, het doet niets af aan de realiteit. Ajax met de vele toppers uit een piepjonge generatie had in de loop van het Europese kampioenenbal de harten van miljoenen voetballiefhebbers veroverd, voor mijn part heroverd. En dan komt een uitschakeling aan als een mokerslag. Maar sport, vooral topsport, is nu eenmaal onvoorspelbaar en tegelijkertijd bikkelhard, niet op de laatste plaats in mentaal opzicht. Maar daarmee vertel ik niks nieuws.
Kortom, door de uitglijder van de formatie uit Amsterdam staat er op 1 juni in Madrid dus geen Nederlandse club in de finale om de begeerde beker. Het wordt ginds zelfs een compleet Engelse dag want de tegenstander van de Spurs komt ook al uit Groot-Brittannië, uit Liverpool in het onderhavige geval. Ik zie de terrasstoelen en cafékrukken al door het centrum van de Spaanse hoofdstad vliegen. Of ben ik nu de zaak aan het ophitsen? Nee hoor. Ik kijk reikhalzend uit naar hetgeen zich straks op de grasmat zal afspelen, zoals ik met nog méér interesse de komende drie weken ook het verloop in de Ronde van Italië zal volgen, de Giro derhalve met onze Tom Dumoulin in een favorietenrol.Wat dit laatste betreft is het met Hans Brusselmans - wie kent hem niet – precies hetzelfde. Hij wordt in de wandelgangen van het Europese parlement al de Spitzenkandidat genoemd. Maar ook hier geldt dat de prijzen pas aan de meet verdeeld worden, ongeacht of je tot de grote kanshebber wordt gerekend. Of ik Brusselmans het succes gun? Daar laat ik me niet over uit. Had U anders verwacht? Nee toch. Er moet ook nog iets te raden zijn. Wél ga ik stemmen op 23 mei. Vast en zeker. Meer zeg ik er niet over. En voor de rest? Forza Tom.
Wiel Verheesen